نکاتی در رابطه با دستگاه اکسیژن ساز

اکسیژن درمانی برای بیماری های گوناگونی مانند اختلال مزمن انسدادی ریه یا دیگر بیماری هایی که ریه را درگیر می کنند، تجویز می شود. این بیماری ها می توانند روند تنفس را با سختی های بسیاری روبرو کنند. اکسیژن درمانی کمک می کند اکسیژن کافی به بدن بیمار برسد و تنفس او را راحت و مستمر می کند. از روش های گوناگونی برای کمک به تنفس و انواع بیماری های تنفسی استفاده می شود که می توان از میان آن ها سی پپ یا CPAP یا بای پپ BiPAP را نام برد. با این حال شرایط سلامت برخی از بیماران ایجاب می کند، از روش درمانی قوی تر اکسیژن درمانی استفاده کنند. از دستگاه اکسیژن ساز یا O2 Concentrator، به طور گسترده برای بیماری هایی مثل بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)و آپنهی انسدادی استفاده می شود. استفاده از اکسیژن درمانی ممکن است سوال هایی را در ذهن ایجاد کند که در این متن به برخی از آن ها می پردازیم.

 

 

 

دستگاه اکسیژن ساز (O2 Concentrator)، با متراکم کردن هوای محیط و فیلتر کردن، اکسیژن خالص غنی تولید کرده و به بیماران می رساند. هوای محیط از 78 درصد نیتروژن، 21 درصد اکسیژن و یک درصد از گازهای دیگر تشکیل شده است. این مقدار اکسیژن برای شخصی که ریه های سالمی دارد کافی است، اما در صورتی که ریه به هر دلیلی آسیب دیده باشد نیازمند دریافت اکسیژن بیشتری خواهد بود. لازم به ذکر است، دستگاه های اکسیژن ساز خانگی با برق کار می کنند در حالی که نوع پرتابل آن ها با استفاده از باتری های شلرژی کار می کنند.

 این دستگاه خطر های کمتری نسبت به کپسول های اکسیژن دارد و یک روش درمانی ایمن است با این حال می بایست هنگام استفاده از آن نکاتی را رعایت کنیم که شامل موارد زیر می شود:

استفاده از اکسیژن ساز زندگی شما را از جنبه های متفاوتی تحت تاثیر قرار می دهد. دستگاه اکسیژن ساز با بهبود حال عمومی و حالت روحی افراد، کیفیت زندگیشان را ارتقا می دهد تا قدرت بدنی و سطح هوشیاری بیشتری داشته باشند، فعال تر باشند و مشکلات ریوی شان کاهش پیدا کند. این افراد همچنین حافظه و توانایی های ذهنی شان بهبود می یابد و سرعت عکسالعمل بیشتری خواهند داشت. علاوه بر این اکسیژن درمانی با افزایش سطح اکسیژن در بدن به بهبود کیفیت خواب عمیق و مفید کمک کرده و احتمال خطر هیپوکسمی (افت اکسیژن خون) در فرد را کاهش می دهد.

در صورتی که بتوانید از دستگاه های اکسیژن ساز پرتابل استفاده کنید، می توانید از خانه خارج شوید. نوع دستگاهی که بیمار از آن استفاده می کند وابسته به نوع بیماری و شرایط بیمار است. در صورتی که فرد به بیش از 5 لیتر اکسیژن در دقیقه با جریان پیوسته برای بیش از 12 ساعت در روز نیاز داشته باشد، نمی تواند برای مدت زیادی از خانه بیرون باشد. با این حال اگر این مقدار 3 لیتر در دقیقه باشد، به راحتی می توان از دستگاه های پرتابل استفاده کرده و به بیرون از خانه رفت.

 

 

 

اکسیژن خود به تنهایی مشتعل، محترقه و قابل انفجار نیست. با این حال آتش برای سوختن و گسترش یافتن به اکسیژن نیاز دارد. از این رو و به دلیل اکسیژن خالصی که دستگاه اکسیژن ساز تولید می کند، یک شعلهی کوچک در مجاورت با آن می تواند منجر به یک آتش سوزی بزرگ شود. از این رو توصیه می شود هنگام استفاده از این دستگاه، حداقل 2و نیم تا 3 متر از آتش فاصله داشته باشید.

اکسیژن درمانی روزانه جان بسیاری از افراد را نجات می دهد. با این حال می بایست در نظر داشت، مقدار زیاد آن منجر به مسمومیت می شود. افرادی که بیشتر در معرض خطر اکسیژن درمانی قرار دارند، کسانی هستند که در بیمارستان بستری می شوند (به خصوص نوزادان نارس)، افرادی که در مناطق بسیار عمیق غواصی می کنند و افرادی که به دلیل مسمومیت های دیگر نیازمند اکسیژن درمانی می شوند. با این حال در صورتی که دوز تجویز شده توسط پزشک مصرف بشود، هیچ خطری فرد را تهدید نمی کند.

برخی از عوارض جانبی این روش درمانی شامل خشکی بینی می شود که به راحتی با استفاده از مرطوب کننده می توان از آن جلوگیری کرد. در صورتی که دچار عوارضی مانند سردرد یا خستگی شدید، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید زیرا ممکن است لازم باشد دوز دریافتی اکسیژنتان تغییر کند.

آیا ممکن است به فرد اکسیژن مصرفی در اکسیژن درمانی اعتیاد پیدا کند؟

خیر، بدن به اکسیژن اعتیاد پیدا نمی کند. در واقع بدن برای زنده ماندن به اکسیژن نیاز دارد و در صورتی که مقدار کافی به آن نرسد، بیمار می شود.

 

 

 

جواب این سوال به عوامل متعددی همچون شرکت سازنده، نوع دستگاه و میزان استفاده از آن بستگی دارد. با این حال می توان گفت، دوام آن بین 4 تا 7 سال است که این دستگاه را تبدیل به یک انتخاب منطقی و مقرون به صرفه می کند.