سندروم خستگی مزمن و تاثیر اکسیژن درمانی

سندروم خستگی مزمن (CFS)، یک بیماری است که به موجب آن فرد به مدت بیش از 6 ماه احساس خستگی میکند و دچار سردرد و دردهای مفصلی میشود. افرادی که به این بیماری مبتلا میشوند، فارغ از میزان استراحتی که در طول روز یا شب دارند، همواره در بدنشان احساس خستگی دارند. می توان گفت این بیماری حسی مانند یک آنفولانزای شدید است که هیچ گاه درمان نمیشود یا حتی اگر طول شب ساعت ها خوابیده باشید، ممکن است در طول روز احساس کنید 3 شب پشت سر هم نخوابیدهاید.

 

 

 

در صورتی که طبق تشخیص پزشک، شما مبتلا به این سندروم هستید، حتما دنبال پیدا کردن راهی برای گذراندن روزهایتان به صورت طبیعی و مانند دیگر افراد جامعه هستید. خوشبختانه علاوه بر داروهایی که ممکن است برای شما تجویز شود، انجام اکسیژن درمانی به مدت یک ساعت در طول روز، میتواند سطح انرژی شما را بالا ببرد. با این حال پیش از انجام اکسیژن درمانی، لازم است در این رابطه با پزشک خود مشورت کنید تا در صورت امکان برای شما اکسیژن درمانی را تجویز کند.. افرادی که مبتلا به سندروم خستگی مزمن هستند، اکسیژن کافی از طریق خون به اندامشان نمیرسد. این بیماری ممکن است در شما وجود داشته باشد اما علائمی در شما ظاهر نشود، سپس با بروز یک حادثه یا اتفاقات شوک کننده و استرس آور این بیماری در شما فعال میشود. موارد دیگری که ممکن است این بیماری را در شما فعال کنند، شامل اختلالات مغزی، اختلالات روانی و عفونت های ویروسی یا باکتریایی میشوند. در صورتی که این موارد در کنار هم برای یک شخص اتفاق بیفتند، عملکرد بدن بسیار سخت شده و فرد در بدن خود احساس درد زیادی میکند.

 

 

 

اکسیژن اهمیت زیادی برای بدن، به خصوص مغز انسان دارد. هنگامی که اکسیژن کافی به عضلات بدن نرسد، در طول زمان این عضلات ضعیف شده و دچار دردهای بسیار میشوند. علاوه بر این فرد به سادگی احساس خستگی کرده و تمرکز خود را از دست میدهد. دیگر مواردی که در اثر کمبود اکسیژن اتفاق میافتند، تضعیف سیستم ایمنی بدن، مشکلات گوارشی و رفتار غیرمنطقی هستند. از اکسیژن درمانی برای موارد بسیاری مانند سرعت بخشیدن به ریکاوری و درمان بیماران در شرایط مختلف استفاده میشود. از این روش به خصوص برای بیماریهایی استفاده میشود که به موجب آن در گازهای بدن تعادل وجود ندارد یا اکسیژن به خوبی به اندام فرد رسانده نمیشود. برای مثال ممکن است اسید خون شخص در سطحی باشد که جدا شدن اکسیژن از هموگلوبین را سخت کند.

 

 

 

لازم به ذکر است هنگام اکسیژن درمانی برای سندروم خستگی مزمن، نیاز به استفاده از ماسک مخصوصی به نام ماسک با استنشاق مجدد بخشی از هوای بازدمی (parietal rebreather mask) است. به این ماسک کیسهای متصل میشود که به فرد این امکان را میدهد تا دی اکسید کربن بازدم خود را دوباره استنشاق کند. این کار برای ایجاد تعادل میان اکسیژن و دی اکسید کربن در بدن ضروری است و پس از ایجاد تعادل گازی در بدن، خون میتواند اکسیژن را به درستی در بدن انتقال بدهد.

 

 

 

بنا بر تحقیقات یک ساعت اکسیژن درمانی در روز تاثیرات بسیاری بر روند درمان سندروم خستگی مزمن میگذارد. این یک ساعت می تواند در طول روز به طور پراکنده به بدن بیمار برسد، اما می بایست به این نکته توجه شود که میزان اکسیژن درمانی از یک ساعت بیشتر نشود. هنگام اکسیژن درمانی، بیمار میبایست به صورت عادی نفس بکشد و تلاشی برای تنفس عمیق انجام ندهد. علاوه بر این لازم است بیمار تلاش کند از بینی نفس بکشد، زیرا معمولا افرادی که به این بیماری مبتلا میشوند، از طریق دهان نفس میکشند. در کل نیازی به نگرانی نیست، زیرا پزشک پس از تجویز تمام مراحل را برای شما توضیح داده و به شما در انجام اکسیژن درمانی کمک میکند.