زخم بستر و انتخاب تشک مناسب برای این بیماری

استفاده از تشک های زخم بستر برای افرادی که مدت زیادی در تخت هستند، ضروری است. تشک های زخم بستر با تقسیم متناسب وزن بدن، از ایجاد زخم بستر و ساییدگی بدن فرد جلوگیری کرده و به بهبود گردش خون در بدن او کمک می کنند.

 

 

 

تمام افرادی که به هر دلیلی لازم است یک مدت زمان طولانی را در تخت بمانند، می بایست از نوعی تشک خاص برای جلوگیری از ایجاد زخم بستر استفاده کنند. این نیاز زمانی افزایش پیدا می کند که آن فرد نتواند بدون کمک فردی دیگر، وضعیت خود روی تخت را عوض کرده و تغییر حالت بدهد. در تخت ماندن می تواند دلایل پزشکی یا فیزیکی داشته باشد. علاوه بر این مسائلی همچون صدمات و جراحات موقت نیز ممکن است فرد را مجبور به ماندن در تخت هرچند برای مدتی محدود کند.

اخیرا با همه گیر شدن بیماری کووید-19 نیاز به تشک ها و بالشتک هایی که از فشار روی بدن بیمار می کاهند، افزایش یافته است. یکی از وظایف کارکنان بیمارستان ها بررسی پوست بیماران چند بار در روز، چرخاندن بدن بیماران، جابجا کردن وضعیت قرار گیری آن ها و پانسمان کردن قسمت هایی از بدن بیمار است که در معرض خطر زخم بستر هستند تا از ایجاد زخم بستر و اذیت شدن بافت پوست در آن ها جلوگیری شود. این در حالی است که کارکنان بیمارستان ها شیفت های طولانی کار می کنند و تعدادشان به اندازهی کافی نیست. با افزایش تعداد بیماران در بیمارستان ها، انجام دادن به موقع و سریع تمام این وظایف توسط پرستاران بسیار سخت می شود. استفاده از تشک های زخم بستر در این شرایط برای جلوگیری از به وجود آمدن این مشکلات پوستی ضروری است و می تواند کمک بسیاری به کادر درمان بکند.

زخم بستر که با نام زخم فشاری نیز شناخته می شود، نوعی آسیب پوستی به پوست و بافت زیر آن است که در اثر فشار مستمر و ساییدگی پوست، روی یک نقطه از بدن ایجاد می شود. این زخم در صورت ایجاد شدن به نقاط دیگر نیز گسترش پیدا می کند و بیشتر در قسمت های استخوانی بدن مثل دنبالچه، لگن، مچ پا و پاشنه ایجاد می شود. هنگامی که افراد می بایست برای یک مدت طولانی در یک وضعیت نشستن باشند یا در تخت بمانند، بیشتر در معرض زخم بستر قرار می گیرند. 

این بیماری تا حد زیادی قابل جلوگیری است، به خصوص اگر در این راه از تشک های مخصوص زخم بستر استفاده شود. با این حال اگر از تشکیل آن ها جلوگیری نشود، درمانشان بسیار سخت است، زیرا پوست و بافت زیرین آن را تجزیه می کنند و منجر به ایسکمی بافت پوست می شود. در نتیجه اکسیژن و مواد مغذی به این قسمت از پوست نمی رسد که در نهایت و در صورت عدم درمان منجر به بافت مردگی یا نکروز بافت بدن بیمار می شود.

بیمارانی که کاملا بی تحرکند، نیازمند تشکی هستند که علاوه بر داشتن قابلیت تنظیم، در آن از تکنولوژی پیشرفته ای استفاده شده باشد و موقعیت بیمار را به صورت دوره ای تغییر دهد تا از ایجاد زخم بستر جلوگیری شود. این تشک ها می توانند بر اساس نیاز های بیمار، راحتی و نحوهی قرارگیری او به گونه ای تنظیم شوند که در زمان معین باد شوند یا باد درون آن ها خالی شود. 

بسیاری از این تشک ها می توانند به صورتی تنظیم شوند که به طور اتوماتیک در فاصله های زمانی معین تغییر حالت بدهند تا هیچ قسمتی از بدن بیمار برای مدت طولانی تحت فشار زیاد نباشد. علاوه بر این بسیاری از تشک های پیشرفته تنظیمات منطقه ای دارند. این بدین معناست که می توان به صورت همزمان برای هر قسمت از بدن بیمار، تنظیمات به خصوصی تعریف کرد.

 

 

 

تشک های قابل تنظیم به شما این امکان را می دهند تا بنا به شرایط فیزیکی فرد یا درخواست فرد، تنظیمات تشک را تغییر دهید. این در حالی است که تشک هایی که تکنولوژی استفاده شده در آن ها سطح پایین تری دارد، معمولا با هوا، فیبر، فوم یا ژل ساخته می شوند و معمولا فشار در آن ها قابل تنظیم کردن نیست. از این رو هنگام خرید تشک می بایست نیاز بیمار و شدت بیماری او در نظر گرفته شود.

تشک های زخم بستر بنا بر موادی که در ساختشان استفاده می شود، عبارتند از:

در میان تشک هایی که تکنولوژی پیشرفته ای ندارند، استفاده از تشک های آبی بسیار رایج است، زیرا آب خاصیت تطبیق پذیری با حالت بدن و پخش کردن فشار در تمام بدن به صورت مساوی را دارد که منجر به احساس راحتی در بیمار و برداشتن فشار از روی بدنش می شود.

تشک های بادی برای راحتی و محافظت از بدن شخص، این امکان را به کاربر می دهند تا در زمان های مختلف با باد شدن و خالی کردن باد، فشار را در قسمت های مختلف بدن کاهش دهند.

این تشک ها نیز مزایای مخصوص به خود را دارند. برای مثال سلول های موجود در این تشک می توانند با حرکت بدن جابجا شوند که احتمال سایش را کاهش می دهد. سایش هنگامی اتفاق می افتد که لایهی بیرونی پوست هنگام جابجایی بیمار کشیده می شود و خطرناک است زیرا منجر به ایجاد خراش و در نهایت عفونت در بیمار می شود.

بسیاری از افراد از این تشک ها استفاده می کنند، زیرا بسیار راحت هستند و می توانند منطبق بر شکل بدن بیمار باشند. همچنین احساس عمیق غرق شدن در سطح تشک می تواند برای آن ها لذت بخش باشد. این گونه تشک ها سطح بسیار خنکی دارند و نسبت به تشک های از فوم ساخته شده، گرمای بسیار کمتری در خود نگه می دارند.

یک دسته از بیماران افرادی هستند که در معرض خطر مشکلات ریوی و گوارشی قرار دارند. برای این بیماران، استفاده از تشک های چرخش جانبی توصیه می شود که با چرخش بیمار از یک پهلو به پهلوی دیگر موجب بهبود در چرخش خون و کاهش فشار بر اندام بیمار می شوند. از این تشک همچنین برای بیمارانی استفاده می شود که هیچ تحرکی ندارند و استفاده از آن ها کار پرستار یا مراقب را برای چرخاندنشان راحت تر می کند. با این حال در نظر داشته باشید که هنگام چرخاندن بیمار تمام جوانب احتیاط را رعایت کنید تا از افتادن بیمار جلوگیری شود. برای پیشگیری از این اتفاق،  استفاده از حفاظ یا نرده در تخت بیمار بسیار موثر است. 

انتخاب تشک مناسب برای این دسته از بیماران کاملا وابسته به مقدار پیش رفتگی زخم بستر و نوع آن دارد. هرچه زخم ایجاد شده جدی تر باشد، می بایست با دقت بیشتری با بیمار رفتار کرد تا از آسیب بیشتر به بیمار جلوگیری شود. برای زخم بسترهای پیشرفته، معمولا استفاده از تشک هایی که تکنولوژی پیشرفته ای دارند، بهترین گزینه است. این در حالی است که برای زخم هایی که درجه شان متوسط رو به بالاست، تشک های تخم مرغی پیشنهاد می شود. این تشک ها به دلیل نقاط تماس بسیارشان به طور موثر فشار را از بدن بیمار برداشته و به طور مساوی در تمام بدن تقسیم می کنند. تشک های مواج نیز در این شرایط بسیار کاربردی اند، زیرا با کاهش و افزایش باد درونشان در طول روز، منجر به افزایش خون در اندام های آسیب دیدهی بیمار می شوند.

بسیاری از بیمارانی که در وضعیت پیشرفتهی این بیماری هستند، استفاده از تشک های آبی یا ساخته شده از ژل را ترجیح می دهند زیرا احساس راحتی بیشتری به بیمار می دهند. زخم بسترهای پیشرفته، می توانند بسیار دردناک باشند از این رو بیمارانی که از این بیماری رنج می برند یا حتی در حال ریکاوری از زخم بستر هستند لازم است از تشک هایی استفاده کنند که:

هنگامی که به یک قسمت از بدن بیش از 2 تا 3 ساعت خون نرسد، ممکن است زخم بستر ایجاد شود. با مردن پوست، زخم بستر ابتدا به صورت یک نقطهی قرمز دردناک ظاهر می شود که در نهایت رنگ آن بنفش می شود. در صورتی که این نقطهی ایجاد شده درمان نشود، پوست شروع به تجزیه شدن می کند و در نهایت عفونی می شود. زخم های بستر می توانند عمیقا وارد بافت شده و خود را به ماهیچه و استخوان برسانند. درمان زخم بستر بسیار کند است و ممکن است روزها، ماه ها و حتی سال ها طول بکشد تا درمان شود. در برخی موارد نیز لازم است فرد جراحی شود و زخم بستر او توسط جراح برداشته شود.

 

 

 

سالانه نزدیک به 60 هزار نفر در اثر مشکلات مربوط به زخم بستر فوت می شوند، زیرا عدم درمان زخم بستر منجر به عفونت های جدی و کشنده می شود. زخم بسترها از خفیف به شدید به 4 درجه بندی تقسیم می شوند: 

خفیف ترین نوع زخم بستر است و در آن قسمتی که زخم شده است قرمز می شود و حرارت دارد. در افرادی که رنگ پوست تیره تری دارند، این ناحیه ممکن است آبی یا بنفش به نظر بیاید. زخم در این مرحله کمی درد، خارش و سوزش دارد.

در این مرحله، قسمت آسیب دیده، ظاهر معیوب تری دارد و معمولا زخم آن باز است و با تاول همراه است. پوستی که در اطراف زخم است ممکن است رنگ خود را از دست داده باشد و بیمار ممکن است درد زیادی داشته باشد.

در این درجه از بیماری، در قسمت زخم بستر، حفرهای ایجاد می شود که در اثر آسیب به سطح پوست ایجاد شده است.

این مرحله که شدیدترین درجهی زخم بستر است بسیار دردناک است و زخم در آن بسیار بزرگ و وخیم است. در این مرحله استخوان ها، عضلات، مفاصل و تاندون ها نیز درگیر شده و احتمال عفونت به اوج خود می رسد.

هنگامی که بافت به طور کلی از بین می رود و در آن دلمه و بافت های مردهی سیاه رنگ دیده می شود، وضع بیمار بسیار خطرناک است و در این دسته بندی جای نمی گیرد.

 

 

 

 

در صورتی که شما یا یکی از نزدیکانتان با مسئلهی زخم بستر روبه رو هستید، لازم است توسط دکتر ویزیت شده و در رابطه با انتخاب تشک مناسب با او مشورت کنید. بهترین استراتژی در مقابله با زخم بستر، پیشگیری از به وجود آمدن آن است که از طریق تغذیهی مناسب، رعایت بهداشت و تشک مخصوص برای تقسیم فشار در بدن صورت می گیرد. با این حال، در صورتی که به این بیماری دچار شدید، لازم است در اسرع وقت درمان را شروع کنید تا درجهی بیماریتان افزایش پیدا نکند و شدیدتر نشود. درمان های موثر معمولا شامل تشک های زخم بستر می شوند که بر خلاف تشک های معمولی می توانند در روند بهبود زخم بستر بسیار موثر باشند.