اکسیژن ساز اتاق عمل

با پیشرفت علم پزشکی، دستگاه های اکسیژن ساز نیز روز به روز پیشرفته تر می شوند. از این دستگاه، علاوه بر استفاده ی آن در اتاق عمل و هنگام بیهوشی، برای رساندن اکسیژن به افرادی که دچار مشکلات تنفسی اند یا اشباع اکسیژن در خونشان کمتر از حد نرمال (عادی) است نیز استفاده می شود.

نحوه ی عملکرد

دستگاه اکسیژن ساز هوای محیط را به درون خود می کشد و آن را به اندازه ی لازم فشرده می کند. هوای فشرده شده توسط فیلتر ها و مخازن مخصوص اکسیژن ساز، غنی سازی می شود. سپس این اکسیژن خالص توسط تیوب (لوله) از نای رد شده و توسط ماسک یا نازال کانولا بر ریه ی فرد اعمال می شود. مقدار اکسیژن با توجه به موارد مختلف مثل شرایط بیمار، وزن و سطح اکسیژن خون محاسبه می شود و ممکن است برای هر فرد مقدار متفاوتی باشد.

استفاده از اکسیژن هنگام بیهوشی

از اکسیژن ساز ها می توان در بسیاری از بخش های بیمارستان استفاده کرد زیرا این دستگاه مزایای بسیاری داشته و با هزینه ی به صرفه تری اکسیژن سازی می کند. اکسیژن تولید شده توسط اکسیژن سازها حداقل 90 درصد خالص است و تمام مزایای کپسول اکسیژن را دارد. هنگامی که لازم است بیمار، حین عمل جراحی تحت بیهوشی عمومی باشد، لازم است به یک منبع اکسیژن مطمئن دسترسی داشت. در بسیاری از شرایط، استفاده از دستگاه های اکسیژن ساز مناسب ترین و به صرفه ترین راه برای تامین اکسیژن لازم محسوب می شود. همچنین لازم است برای شرایط اضطراری (مثل رفتن برق) از کپسول های اکسیژن به عنوان ذخیره یا بک آپ (Backup) استفاده کرد. در صورتی که هنگام استفاده از دستگاه اکسیژن ساز، برق قطع شود جریان اکسیژن تنها حدود یک دقیقه ادامه می یابد از این رو لازم است برای موقعیت های اورژانسی از یک سیستم پشتیبان مثل کپسول اکسیژن یا ژنراتور برق استفاده کرد. هنگام جراحی و پس از آن، معمولا لازم است دوز بالایی از اکسیژن به بیمار داده شود به خصوص اگر آن بیمار کم خون باشد یا سن بسیار بالا یا پایینی داشته باشد.

فارغ از نوع منبع اکسیژن، لازم است برای نگه داری، تعمیر و نگه داری از منبع اکسیژن سیستم درستی وجود داشته باشد. پیش از استفاده از دستگاه اکسیژن ساز لازم است موارد زیر بررسی شوند:

سازنده و فروشنده ی دستگاه اکسیژن ساز معتبر و قابل اطمینان باشند.
وجود شبکه ی برق در بیمارستان که می تواند برق اصلی باشد یا برقی که توسط ژنراتور تولید می شود.
بررسی و اطمینان یافتن از وجود تجهیزات و لوازم یدکی به مقدار کافی
وجود موارد و تجهیزات لازم برای انتقال اکسیژن از اکسیژن ساز به بیمار که شامل موارد زیر می شود:
جریان سنج یا فلومتر (Flow meter)
شلنگ اکسیژن
مرطوب کننده
لوله، تیوب یا نازال کانولا برای رساندن اکسیژن به راه هوایی بیمار
متخصص بیهوشی برای تنظیم مقدار دقیق اکسیژن با روش صحیح برای بیمار
وجود شخص متخصص برای نگه داری از اکسیژن ساز و تعمیر آن در صورت نیاز
بودجه کافی برای اطمینان یافتن از وجود دسترسی دائم به منبع اکسیژن

برای استفاده ی درست از دستگاه اکسیژن ساز در بیمارستان ، این دستگاه می بایست:

بتواند در شرایط نامساعد عملکرد خوبی داشته باشد. این شرایط می تواند:
دمای 40 درجه ی محیط
رطوبت نسبی هوا تا 100 درصد
ولتاژ بی ثبات شبکه ی برق
محیط پر از گرد و خاک باشد.
اکسیژن با خلوص کمتر از 70 درصد را بر بیمار اعمال نکند.
دستورالعمل جامع خدمات داشته باشد.
دارای تجهیزات یدکی تا مصرف دو سال باشد.

همچنین لازم است اکسیژن سازها به طور مرتب پس از هر 5 هزار ساعت کارکرد، نگه داری و تعمیر شوند.